Grenzeloze liefde
Mijn ervaringen met een samengesteld gezin
Het is, met stip, een van de meest gestelde vragen in mijn Instagram-inbox: kun je iets delen over jullie samengestelde gezin?
Er valt echter zoveel over te zeggen, dat het onmogelijk in een snelle DM past. Daarom verzamelde ik de afgelopen tijd mijn belangrijkste inzichten, speciaal voor jullie, hier op Vrouw’en. Aanleiding is ook de podcast Een grote familie van &C, met Lykele Muus als host. Mart en ik waren er te gast. We hebben ons verhaal eigenlijk nooit eerder zo samen gedaan en de inclusieve insteek van de podcast raakte me.
Lykele gaat in deze podcast met bonusmoeders, stiefvaders, ouders en exen in gesprek over álle varianten van het moderne familiecircus. Om de realistische en uitdagende kanten te belichten én de positieve, verrijkende kanten. Bovenal schetst hij een breder perspectief op wat familie nu eigenlijk is.
Ik ken Lykele van zijn boek Zo kan het dus ook: een nieuw leven als single ouder (dikke tip). Hij beschrijft daarin hoe hij op een goede manier uit elkaar ging met de moeder van zijn dochter.
Luister hier de podcast aflevering met Mart en mij:
Afgelopen maand zaten Mart, Josie en ik samen in Portugal. Omgeven door zon, zeezout en zoete gesprekjes maakten we een lijstje: onze acht belangrijkste inzichten over het leven in een samengesteld gezin.
Een momentopname, want dit is hoe ik er nú in sta. Inzichten kunnen veranderen. Mijn kinderen worden ouder, gaan puberen, gaan zich opnieuw tot ons verhouden. Nieuwe ervaringen dienen zich aan — de mooie, maar ook de pittige.
Belangrijk om te weten: dit is ónze situatie. Iedere situatie is uniek. Wat voor ons werkt, hoeft niet voor jou te werken.
Mijn moeder zei altijd: ieder heeft z’n eigen pad te bewandelen — loop niet blind dat van een ander.
Ik vind dat zo’n belangrijk inzicht: alles wat ik hier deel, komt voort uit mijn eigen ervaring. Niet als advies, maar als uitnodiging: kijk wat voor jóu klopt.
Wat ik merk, is dat het — net als in de podcast van &C — waardevol kan zijn om meer perspectieven te horen. Omdat je je ergens in herkent. Of juist omdat het je inspireert om je leven net anders in te richten, op een manier die bij jou past.
Eerst nog kort wat achtergrond informatie. Sinds september 2024 woon ik samen met Mart en mijn drie kinderen uit een eerder huwelijk: ze zijn nu 9, 6 en 4. Hun vader woont om de hoek (wat voor ons allemaal echt een zege is), en de kinderen zijn ongeveer 40% van de tijd bij hem. We wisselen zo min mogelijk — dat vonden we fijner voor de kinderen. In twee weken wisselen we één keer.
Mart en ik hebben samen een dochter — zijn eerste, mijn vierde. Ze is op het moment van schrijven acht maanden oud. En dit zijn ze dan: mijn belangrijkste bevindingen tot nu toe.
Mart kwam in óns gezin
Een samengesteld gezin kan behoorlijk complex zijn. Maar eerlijk gezegd denk ik dat wij een van de simpelste varianten hebben. Mart heeft geen ex waarmee we rekening moeten houden en geen kinderen, behalve die van ons samen.
Sterker nog: hij had nog nooit met een vrouw samengewoond. Hij kwam dus écht in míjn gezin. Dat vroeg behoorlijk wat geschakel van hem, maar was tegelijkertijd overzichtelijker dan bijvoorbeeld twee complete gezinnen in elkaar schuiven.
Mijn beste vriendin heeft twee kinderen met haar ex. Haar nieuwe liefde heeft er drie uit zijn eerdere relatie, en de nieuwe vriendin van haar ex ook. Zie dat maar eens te combineren — met agenda’s alleen al, laat staan onder één dak. Ik snap wel waarom zij niet zo 1 2 3 gaan samenwonen.
Ook mijn ex heeft een vriendin zonder kinderen, en ik merk hoeveel rust dat geeft aan onze kinderen. Geen extra 'gezin' erbij, geen ingewikkelde dynamiek.
Tegelijk vraagt het wel wat meer van diegene die in het gezin komt. Zonder ervaring met kinderen. Mart had weinig tijd om rustig in het gezin te groeien. Door mijn zwangerschap gingen we razendsnel: binnen een maand werd hij ‘bonuspapa’ (de kinderen noemen hem gewoon Mart) én vader. Hij was altijd de hekkensluiter in zijn vriendengroep — als het ging om samenwonen, vaste relatie, kinderen. En ineens stond hij bovenaan, met een vriendin en vier kinderen in huis.
Hij is wat dat betreft wel echt een superman — het zo goed kunnen incasseren en dragen allemaal. Ons gezin is zijn prioriteit. Maar juist daarom is het belangrijk dat hij zijn vaste avond in de week heeft — om te sporten of af te spreken met vrienden. In een “gewoon gezin” had ik daar standaard een dag tegenover hebben gezet, maar die hoef ik nu (nog) niet per se te claimen. Ik kan Mart af en toe met de vier kinderen alleen laten, en krijg zo op dit moment voldoende ruimte. Dat hij wel die vaste avond wél heeft, weegt nu zwaarder.