#6 Dagboekfragment: Pittig eerste trimester

Zo beleefde (en overleefde) ik het eerste trimester.

Lieve Broedparel,

Mijn eerste trimester ligt al weer even achter me. En het gevaar is dat de intensiteit van die ervaring vervaagt, zoals dat met zoveel dingen gaat die door de tijd geheeld worden. Maar ik heb mezelf toen plechtig beloofd om hier tot in detail op terug te komen, want man oh man, wat heb ik geleden. Het voelt bijna onmenselijk wat wij vrouwen moeten doorstaan in dat eerste trimester. Onder het mom 'gedeelde smart is halve smart' deel ik hier daarom mijn ervaringen van deze fase...

Voor we beginnen, wil ik dit nog even vooropstellen: ik ben vooral ontzettend dankbaar dat ik zo makkelijk (oké, misschien iets te makkelijk) zwanger ben geworden. Ik besef heel goed dat dit intense lijden voortkomt uit het mooiste wonder dat er is. Dit weekend had ik een mooi gesprek met een lieve vriend over hoe het een gave is om te accepteren dat sommige ervaringen gepaard gaan met ambivalente emoties. Dit is misschien wel het belangrijkste inzicht dat ik je wil meegeven voor het eerste trimester: je mag lijden, twijfelen, onzeker, verdrietig en boos zijn, zonder dat dit afbreuk doet aan je blijdschap dat je in verwachting bent. Zie het maar als een goede voorbereiding op het moederschap, dat ook barst van de ambivalentie.