Lieve Broedparels,
Jullie stemdien via Instagram massaal op "inzicht van de week" als favoriet bonus artikel, dus hierbij nog eentje dan! En dit keer uit relationele sfeer en uitgelegd aan de hand van een favoriet: de serenity prayer.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, the courage to change the things I can, and the wisdom to know the difference.
Deze quote kan ik op vrijwel alles in m’n leven toepassen. Van omgaan met de bevalling tot uitdagende situaties op werk. Van boze mensen in m’n leven tot de hoosbui als ik net op stap moet. Wat kan ik veranderen en wat niet, waar heb ik invloed op en waar nie,t en vooral ook dus om het verschil daartussen te zien. Daarbij stil staan heeft een instant verlichtend effect op m’n mentale staat.
De quote als relatiehack
Dezelfde quote, iets aangepast, is ook m’n mantra in relaties. En dan gaat hij ongeveer als volgt:
Schenk me de kalmte om de situatie zoals hij voor me ligt te accepteren, de moed om mijn grenzen aan te geven maar mijn eigen hang-ups zelf te dragen, en de wijsheid om het verschil tussen die twee te begrijpen.
Wat volgens mij vaak misgaat in relaties, is dat we onze eigen problemen op de ander projecteren. Neem bijvoorbeeld mijn verlatingsangst (ongetwijfeld iets met onveilige hechting). Daardoor kan ik controlerend worden en mijn partner beperken in zijn vrijheid, door mijn problemen tot de zijne te maken en hem daar verantwoordelijk voor te houden.
Tegelijk gaat het in relaties ook over het aangeven en respecteren van grenzen. In een gezonde relatie worden die grenzen gewaarborgd. Het is uiteindelijk aan de ander wat hij doet met jouw grenzen, verzoeken of wensen. Idealiter heb je natuurlijk een partner die niet continu op je traumaknoppen drukt of jouw grenzen opzoekt, maar van nature binnen die grenzen blijft. Sterker nog, het mooiste is als je partners wensen en behoeften grotendeels aansluiten op die van jou. Dan ontstaat er harmonie zonder dat je er al te hard voor hoeft te werken.
Maar goed, dat is eigenlijk niet het punt dat ik hier wilde maken. The point is dat we leren herkennen waar we zelf aan kunnen werken. Wat van ons is en wat we niet van een ander mogen verwachten of vragen—en andersom. Van de zomer kwam dit prachtig tot uiting in de volgende situatie.
Helderheid, eerlijkheid, acceptatie
Ik ben dol op festivals, zeker als ik daar met mijn vrienden en geliefde ben. Ik hou van dansen tot in de vroege uurtjes, vaak met een beetje hulp van geestverruimende of verdovende middelen—eerlijk is eerlijk. Maar deze keer was dat geen optie, want ik was zeven maanden zwanger. Mart, heel solidair, besloot mee te doen aan mijn 'sober experience'. Het resultaat? We waren vrijdagavond al om 22.00 thuis, en zaterdag was ik om 17.00 al uitgeput.
Mart ging met me mee naar de bungalow en kookte iets lekkers voor me. Daarna zei hij dat hij het toch wel gezellig zou vinden om nog even terug te gaan naar het festival om met zijn vrienden te dansen. Mijn beste vriendin bleef toch al bij mij.
Mijn eerste reactie was puur fysiek: m’n hart zat in m’n keel, ik verstijfde en dacht alleen maar: nee, nee, nee, ik wil dat je hier blijft. Ik trok me terug uit de situatie, en even later kwam Mart achter me aan. Hij vroeg me of er iets was.
Op dat moment besefte ik dat ik op drie manieren kon reageren...