#33: Broedparels mini-college over borstvoeding
Dit zijn met 37 maanden & counting mijn 7 belangrijkste bevindingen..
Lieve Broedparels,
Toen ik weer met dit ENORME stuk bezig was bedacht ik me: willen jullie dit wel allemaal lezen? :-) Laten we daarom beginnen met een kleine Survey (zie de button hieronder) zodat ik de artikelen zo optimaal mogelijk op mijn lezeressen kan afstemmen.
Toen Josie vanochtend met haar kleine haaltjes aan mijn tepel lag te zuigen (en ik daar zo van genoot), dacht ik: tijd voor een heel Broedparels-artikel over borstvoeding. Mijn teller staat inmiddels op 37 maanden: 6 maanden bij mijn eerste, 10 bij mijn tweede, 18 bij mijn derde en 3 maanden (and counting) bij mijn vierde – met de intentie om tot 12 maanden door te gaan. Ervaringsdeskundige? Dat durf ik wel te zeggen. Bovendien deed ik voor Mama’en flink wat research en nam ik twee podcasts op met geweldige lactatiekundigen (hierover later meer). Kortom: genoeg om te delen! Daarom hierbij mijn 7 absolute must-know inzichten op een rij. Ze zullen je motiveren, verrassen en verbazen, want Moeder Natuur heeft weer een meesterwerk afgeleverd met dit proces. I know, ik zeg het vaker, maar wat zijn wij vrouwen toch wonderlijke, bijna goddelijke wezens—en niet alleen omdat ons lichaam hiertoe in staat is!
Here to be your village
Voor ik erin duik, eerst nog even dit: het is een feit dat moedermelk de allerbeste optie is voor je kindje. Geen twijfel mogelijk. MAAR, dat betekent niet dat, wanneer je ervoor kiest om het niet te doen (omdat het niet goed voelt of het simpelweg niet lukt), je op wat voor manier dan ook een mindere moeder bent. Sterker nog, van de week luisterde ik naar het luisterboek Het verstrooide brein van neurowetenschapper Gabor Maté. Hij vertelt over de allergrootste invloed op het ontwikkelende baby- en kinderbrein: de emotionele en mentale gesteldheid van de hoofdverzorger. Het is dus een onwijs dappere, verstandige en belangrijke keuze om je eigen welzijn te prioriteren wanneer borstvoeding geven je teveel stress oplevert. In een maatschappij waar we structureel weinig steun en kennis krijgen, is het moeilijker om borstvoeding te laten slagen. Nederland staat op de 15e plek van Europese landen waar vrouwen na 6 maanden nog borstvoeding geven!
En je weet intussen dat ik geloof dat kennis kracht is.
Ik geloof dus ook dat hoe meer we weten, hoe makkelijker we borstvoeding langer kunnen volhouden. Deze brief, artikel, mini-college, hoe je het wil noemen, is dus een poging om je de informatie te geven die niet alleen motiveert, maar ook vertrouwen biedt en je helpt wanneer dat nodig is. Broedparels is here to be your village.
Voordat we beginnen iets leuks want er is een mooi boek met 42 gebundelde verhalen van vrouwen over hun borstvoedingsreis. Het heet Voedvrouwen van Mikki Michelle Kemper. En speciaal voor mijn Broedparels mag ik nu 20% korting op het boek geven tot donderdag 7 februari. Gebruik de code broedparels20 bij het uitchecken. Bestel het boek hier (ze zijn in herdruk dus worden binnen 2 weken verstuurd).
Zeven absolute must-know inzichten
1. Borstvoeding als middel niet als doel
Ik kreeg een balangrijk inzich tijdens mijn gesprek met lactatiekundige Nike Mencke van Room Borstvoeding. Zij zei: het is belangrijk om borstvoeding niet als doel op zich te zien, maar als middel om een ander doel te bereiken: het gezond opgroeien van je kind én het opbouwen van een liefdevolle band. En dat doel kan op verschillende manieren worden bereikt. Borstvoeding is een natuurlijke, effectieve manier door Moeder Natuur ontworpen. Maar flesvoeding en veel knuffelen kunnen datzelfde resultaat opleveren. Wat vooral belangrijk is, is je eigen welzijn. Een emotioneel afwezige moeder kan het moeilijker maken om die band op te bouwen, dus jezelf prioriteren is essentieel. Het wel of niet geven van borstvoeding is daar secundair aan.
Dit inzicht helpt mij ook om minder rigide te zijn. Na drie maanden met Josie merk ik dat ik het best een uitdaging vind om 100% moedermelk te blijven geven met alles wat ik ernaast wil doen (werk, trainen, dates met Mart, tijd voor vriendinnen). Misschien ga ik binnenkort af en toe flesvoeding erbij geven, zodat ik niet elke keer tegen de klok race om thuis te voeden of elke druppel extra melk eruit te squeezen tijdens het kolven. Het loslaten van perfectie (100% moedermelk zo lang mogelijk) vind ik lastig, maar als het me minder stress oplevert, is dat het me wel waard. Ik heb mezelf als doel dit keer 6 maanden gesteld (dan kan ik weer lekker naar festivals in de zomer ;-) Bij Jake was 1.5 jaar voorbij mijn eigen grenzen zie ik nu achteraf. Als 12 maanden lukt bij Josie zou dat fantastisch zijn.
Luister hier mijn Mama’en podcast met lactatiekundige Nike Mencke.
2. Borstvoeding is een werkwoord
Stel je voor hoe het vroeger was: we leefden in gemeenschappen en zagen al lang vóór we zelf moeder werden hoe baby's gevoed werden. Fast forward anno nu: we wonen vaak in eengezinswoningen en voor de meeste vrouwen is borstvoeding iets waar ze mee te maken krijgen als ze er zelf aan beginnen. Niet zo gek dus dat het niet 'van nature' komt. Laten we dat vooral ook niet van onszelf verwachten! Oefening baart kunst, ook hier. Bij mijn vierde kan ik me het nu bijna niet meer voorstellen, maar bij mijn eerste was het echt zo'n gehannes en geklooi! Iets nieuws leren kost energie en tijd en fouten maken. Ik kreeg er stress van en veroordeelde mezelf daar dan voor. Had ik toen maar geweten dat het normaal is om tijd nodig te hebben om het onder de knie te krijgen (èn dat sommige vrouwen het ineens vanzelf kunnen, en anderen niet).
Zelfs nu, met mijn vierde, valt er nog van alles te leren. Zo heeft m'n kraamzorg (Lisa’s Maternity Nurse, love!) me dit keer weer nieuwe dingen geleerd, zoals Josie als newborn veel groter te laten aanhappen, waardoor ik nu nauwelijks last heb van zere tepels. En zo min mogelijk bewegen en geen bh dragen wat resulteerde in niet tot nauwelijks stuwing (ik geloof ook echt dat stress de kans op stuwing vergroot en verergerd).
3. Ontspanning is het toverwoord
OMG die krijsende baby's als het niet lukt. Ik geef het je te doen. De weinige keren dat Josie ontroostbaar is en ik maar mijn borst in haar open krijsende mondje probeer te duwen, raak ik al lichtelijk in paniek. Laat staan als dit voeding in, voeding uit de norm is. Arme jij! Uit mijn gesprek met Nike is me altijd iets bijgebleven: ongeveer 80% van de gevallen waarin het niet lukt, is terug te leiden naar stress.
Met andere woorden: het merendeel van de problemen heeft niet zozeer te maken met techniek of het lichaam van de vrouw, maar met stress… De kern is dus: je lichaam werkt echt wel. Het is de omgeving die niet werkt voor ons lichaam. Er gaan volgens Nike ook teveel slechte adviezen rond die het vrouwen niet makkelijker maken, zoals dat je baby’s op de klok moet voeden of dat je niet twee borsten tegelijk moet aanbieden.
Bovendien wordt er weinig verteld over de pijn en klachten van moeders in de eerste weken, of over de mogelijke invloed van medische ingrepen, zoals een keizersnede, op de melkproductie.
Maak dus van je support de grootste prioriteit. Dat er een netwerk van mensen is die alles uit handen neemt zodat jij je alleen maar hoeft te focussen op borstvoeding en je eigen herstel. Soms kan het heel fijn zijn om hulp in te schakelen van een lactatiekundige. Goede kraamverzorgsters zijn vaak ook geweldige lactatiekundigen, maar er zijn ook gespecialiseerde lactatiekundigen die je verder kunnen helpen.